திருச்சிற்றம்பலம் (tirucciṟṟambalam - sacred wisdom revealed)
According to Tamil astrological calendar, October 5th , புரட்டாசி மாதம் சித்திரை நட்சத்திரம் (purattaasi maadham chiththirai natchaththiram) is the महा अवतार दिन / வருவிக்கவுற்ற திருநாள் (mahā avatāra dina / varuvikkavuRRa thirunaaL - supreme incarnation day) of His Holiness, சிதம்பரம் இராமகலிங்க பிளஂளை (sidhambaram iraamalinga pillai) better known as வடலூர் திரு அருட்பிரகாச இராமலிங்க வள்ளலலார் (vadalUr thiru arutpirakaasa iraamalinga vaLLalaar), one of the greatest saints who walked on earth.
|
Category |
Details |
|
काल्य
प्रमाण (kālya pramāṇa –
temporal measure) |
|
|
பிறந்த காலமும்
நேரமும் (piṛanda
kālamum nēṛamum – Date and Time of birth) according to Gregorian Calendar |
5th October
1823 (05/10/1823) around 17:30 (5:30 pm) IST |
|
பிறந்த காலமும்
நேரமும் (piṛanda
kālamum nēṛamum – Date and Time of birth) according to தமிழ் பஞ்சாங்கம் (tamiḹ pañcāṅgam
- Tamil almanac) |
29.75 உதயாதி நாழிகை (udayādināḹigai) 21ந் தேதி புரட்டாசி மாதம் கலி 4925 சுபானு வருடம் (subānu varuḍam) |
|
Year
according to कलिशक (kaliśaka - kali
era) |
4925 சுபானு வருடம் / शुबानु
वरुष (subānu
varuḍam / śubānu varuṣa) |
|
கிழமை (kiḹamai – solar day) |
ஞாயிற்றுக்கிழமை / रविवार (jñāyiṛṛukiḹamai / ravivāra -Sunday) |
|
திதி / तिथी (titi / titī – lunar
day) |
துதியை திதி / द्वित्य
तिथी (tutiyai titi/ dvitya tithī – second lunar day) |
|
पक्ष/ பக்ஷம் (pakṣa / pakṣam -
fortnight) |
பூர்வ பக்ஷம் / पूर्वपक्ष (pūrvapakṣam/ pūrvapakṣa
– waxing fortnight) |
|
அயனம் / अयन (ayanam / ayana -
solstice) |
தக்ஷிணாயனம் / दक्षिणायन (dakṣiṇāyanam / dakṣiṇāyana – winter solstice) |
|
ராசிசக்ரம்/ राशिचक्र (rāsicakram / rāśicakra – zodiac sign) |
துலாராசி / तुलारशि (tulārāsi /tulāraśi – libra sign) |
|
இலக்கினம் / लग्न (ilagginam /lagna - ascendant) |
மீன இலக்கினம் /मीन लग्न (mīna
ilaginam /mīna lagna – pisces ascendant) |
|
நக்ஷத்திரம் / नक्षत्र (nakṣattiram / nakṣatra -
asterism) |
சித்திரை நக்ஷத்திர நான்காம் பாதம் / चित्र
नक्षत्र चतुर्थ पाद (cittirai nakṣattiram nānkām pādham/ citra nakṣatra caturtha pāda – fourth quarter of
virginis / spica asterism) |
|
देशक
/विशाल प्रमाण (deśaka
/ viśāla pramāṇa - spatial measure) |
|
|
பிறந்த இடம் (piranda iḍam -place of birth) |
மருதூர் கிராமம்,, குண்டலம் தாலுக்,, ஈரோடு மாவட்டம், தமிழ்நாடு மாநிலம், பாரத நாடு (marudūr girāmam,
kuṇḍalam tāluk, īrōḍu māvaṭṭam, thmiḹnāḍu mānilam,
bāratanāḍu - Marudhur village, Kundalam Taluk, Erode district, Tamil Nadu
state, India nation) |
|
Lat-Long
coordinates |
लम्बरेखा (lambarekhā - latitude): 11.4930935 दैर्घ्य
रेखा (dairghya
rekhā - longitude): 79.5983827 |
In astrological calendar, the following is the birth chart of திரு அருட்பிரகாச இராமலிங்க வள்ளலலார் (tru arutpirakāsa irāmaliṅga vaḻḻalār) according to தமிழ் பஞ்சாங்கம் (tamiḹ pañcāṅgam - Tamil almanac).
திரு அருட்பிரகாச இராமலிங்க வள்ளலலார் (tiru arutpirakāsa irāmaliṅga vaḻḻalār) has blessed us with this unparalleled magnum opus poetic masterpiece of spiritually mystic poetry viz. திரு அருட்பா / திருவருட்பா (tiru aruṭpā / tiruvaruṭpā - Sacred song of Divine Grace) - one of the longest poetic scriptures in Tamil devotional literature, containing close to 5816 செய்யுள்கள் (ceiyuḻgal – stanzas) grouped under 707 பதிகங்கள் (padhigangaL – decads) distributed across ஆறு திருமுறைகள் (āṛu tiṛumuṛaigaḻ - six sacred-books).
|
# |
திருமுறை (tirumuṛai – sacred book) |
# பதிகஙஂகளஂ (padigaṅgaḻ - decads) |
# செய்யுள்கள் (ceiyuḻgaḻ –
verses) |
|
1 |
ஒனஂறாம் திருமுறை (onṛām tirumuṛai
– first sacred book) |
100 |
0570 |
|
2 |
இரண்டாம் திருமுறை (iraṇḍām tirumuṛai –
second sacred book) |
215 |
1388 |
|
3 |
மூனஂறாம் திருமுறை (moonṛām tirumuṛai –
third sacred book) |
159 |
0612 |
|
4 |
நானஂகாம் திருமுறை (nāngām tirumuṛai –
fourth sacred book) |
041 |
0456 |
|
5 |
ஐந்தாம் திருமுறை (aindām tirumuṛai – fifth sacred book) |
012 |
0238 |
|
6 |
ஆறாம் திருமுறை (āṛām tirumuṛai – sixth sacred book) |
144 |
2552 |
|
Total |
628 |
5816 |
Even from purely a literary perspective, his songs are a poetic masterpiece employing a very wide variety of யாப்பலங்காரம் (yāppalangāram) including குறள் வெண்பா (kuṛaḻ veṇpā), நேரிசை வெண்பா (nērisai veṇpā), கலிவெண்பா (kaliveṇpā), அறுசீர் கழில்னெடிலடி ஆசிரிய விருத்தம் (aṛusīr kaḹilnediladi āsirya viruttam), எழுசீர் கழில்னெடிலடி ஆசிரிய விருத்தம் (eḹusīr kaḹilneḍilaḍi āsirya viruttam), எண்சீர் கழில்னெடிலடி ஆசிரிய விருத்தம் (eṇsīr kaḹilneḍilaḍi āsirya viruttam), பன்னிருசீர் கழில்னெடிலடி ஆசிரிய விருத்தம் (pannirusīr kaḹilneḍilaḍi āsirya viruttam), பதினான்கு சீர் கழில்னெடிலடி ஆசிரிய விருத்தம் (padhināngu kaḹilneḍilaḍi āsirya viruttam), நாற்பத்தெண்சீர் கழில்னெடிலடி ஆசிரிய விருத்தம் (nāṛpateṇsīr kaḹilneḍilaḍi āsirya viruttam), கொச்சகக் கலிப்பா (koccakak kalippā), கட்டளைக் கலிப்பா (kattaḻaik kalipā) etc. This fact is testified by the eminent scholar and subject matter expert தவத்திரு ஊரன் அடிகளார் (tavattiru ūran adigaḻār) who in his famous compilation of the திருவருட்பா (tiruvaruṭpā - Sacred song of Divine Grace), provides the following details.
The
salient feature of this great scripture is that வள்ளலார் (vaḻḻalār) provides
a perfect blend of சாத்திர-தோத்திர சம்மேலனம் (sātira-tōtira sammēlanam). In other
words, it provides a perfect poetic synthesis of theological eulogy, devotional
mysticism, esoteric philosophy, occult yogic secrets, socio-religious
reformation, spiritual synthesis etc. For example, it provides an ideal
synthesis and "one stop shop" for best of breed combination of
spiritual literature in the likes of the works of திருஞானசம்பந்தர் (tirujñāna sambandar), மாணிக்கவாசகர் (māṇikkavāsagar), திருமூலர் (tirumūlar) & தாயுமானவர் (tāyumānavar) etc.
Amongst his works, the
pinnacle of his poetic genius is widely considered to be the famous அருட்பெருஞ்சோதி அகவல் (aruṭperuñjōti agaval) which is the
longest form of அகவல் செய்யுள் (agaval ceiyuḻ - agaval poetry) in the history
of தமிழ் இலக்கியம் (tamiḹ ilakkiyam - Tamil
literature), containing 1590+ lines. Even more miraculous fact is that
the entire அகவல் செய்யுள் (agaval ceiyuḻ - agaval poetry) was composed by the saint
overnight in a ecstatic mystical mood of spiritual trance.
In addition to his magnum opus poetic masterpiece - திருவருட்பா (tiruvaruṭpā), the noble saint his famous for his prose writings and sermons as well. The following are the key topics in the உரைநடைபகுதி (urainaḍaipagudi – prose-section) of his works
|
# |
Category |
Works |
|
1 |
உரைநடை நூல்கள் (urainaḍai nūlgaḻ - prose
books) |
|
|
2 |
வியாக்கியானங்கள் (viyākiyānaṅgaḻ - commentaries) |
|
|
3 |
உபதேசங்கள் (updēsaṅgaḻ - discourses) |
|
|
4 |
மருத்துவக் குறிப்புகள் (maruttuva kuṛippugaḻ – medical hints) |
|
The important point to remember is that all these works are direct
revelations of God Himself who out of His Infinite Compassion towards mankind
revealed the noble truths through His chosen messenger, - திரு அருட்பிரகாச இராமலிங்க வள்ளலலார் (tiru arutpirakāsa
irāmaliṅga vaḻḻalār) himself declares
very strongly testifies all his works are God’s revelation. For example, in the
poem titled சுத்த சிவநிலை (sudda siva nilai - prestine shiva state), he sings thus:
The saint was also instrumental in editing and publishing three rare and precious works including
- ஒழிவில் ஒடுக்கம், (oḹivil oḍukkam)
- தொண்டை மண்ட்ல சத்கம் (toṇḍaimaṇḍala sadakam)
- சின்மய தீபிகை (cinmayadīpigai)
In a nut shell from a spiritual literature perspective, his contribution was multifaceted as he was playing variety of roles including the following
- மெய்ஞான கவிஞ்யர் (meijñānakavijñar - spiritual poet)
- பத்திரிகை ஆசிரியர் (pattirigaiyāsiriyar - journal editor)
- பதிப்பாசிரியர் (padippāsiriyar - book publisher)
- உரைநடை நூலாசிரியர் (uraiṇaḍai nūlāsariyar - prose author),
- உரையாசிரியர் (uraiyāsiriyar - book commentator),
- ஆன்மிக சொற்பொழிவாலர் (ānmigasorpoḹivālar - spiritual speaker) etc.
The contributions of வள்ளலார் (vaḻḻalār) does not end here. He is also the founding father of the following establishments: சன்மார்கச்சங்கம் / सन्मार्गसङ्ग (sanmārgaccangam / sanmārgasaṅga – truth society), சத்தியதருமச்சாலை / सत्यधर्मशाला (sattiyadharmaccālai / satyadharmaśālā – true-virtue path / charitable asylum) & சத்தியஞானசபை / सत्यज्ञानसभा (sattiyajñānasabai / satyajñānasabhā – true gnostic assembly),
We shall now briefly touch upon some salient features relating to each of these three establishments
சன்மார்கச்சங்கம் / सन्मार्गसङ्ग (sanmārgaccangam / sanmārgasaṅga – truth society):
Similar to श्री गौतमबुद्ध (śrī
gautamabuddha), வள்ளலார் (vaḻḻalār) established
the சங்கம் / सङ्ग (saṅgam / saṅgha – confluence / assembly).
He founded the சமரச வேத சன்மார்க சங்கம் / समरसवेदसन्मार्गसङ्घ (samarasa vēda sanmārga saṅgam / samarasavedasanmārgasaṅgha- pure society for the
vedic harmony) which
was later renamed as சமரச சுத்த சன்மார்க சத்திய சங்கம் / समरसशुद्धसन्मार्गसत्यसङ्घ (samarasa sudda sanmārga sattiya saṅgam
/ samarasaśuddhasanmārgasatyasaṅgha– pure society of the universal true path). In
his உபதேசக் குறிப்புகள் (upadēsakkuṛippugaḻ - instruction
notes), the noble saint வள்ளலார் (vaḻḻalār)
defines சன்மார்கச்சங்கம் / सन्मार्गसङ्ग (sanmārgaccaṅgam
/ sanmārgasaṅga – truth assembly) as
Here, the term "அறிவுநூல் முடிப்பு (aṛivunūl muḍippu - final-wisdom wisdom)" corresponds to the state of ultimate (final) gnosis/wisdom by synthesizing its षठान्त समरस / ஷடாந்த சமரசம் (ṣaṭhānta samarasa/ shatāntha samarasam – six-edged harmony).
சத்தியதருமச்சாலை / सत्यधर्मशाला (sattiyadharmaccālai
/ satyadharmaśālā – true-virtue path / charitable asylum):
Then he founded the சாலை / शाला (sālai / śālā- path / asylum) and named it as the “சத்தியதருமச்சாலை / सत्यधर्मशाला (sattiyadharmaccālai / satyadharmaśālā – true-virtue path / charitable asylum)” and inaugurated the concept of அனையா அடுப்பு (anaiyā aḍuppu – ever-burning stove) for providing the noble service of பசியாற்றுவித்தல் (pasiyaṛṛuvittal – hunger removal) through அன்னதானம் (annadānam – food donation). Interestingly, ever since then, this அனையா அடுப்பு (anaiyā aḍuppu – ever-burning stove) has been continuously feeding food non- stop for almost 145 years now.
சத்தியஞானசபை / सत्यज्ञानसभा (sattiyajñānasabai / satyajñānasabhā – true gnostic assembly):
Here he revived the ancient practice of ஒளி வழிபாடு / ज्योति उपासन (oḻi vaḹippāḍu / jyoti upāsana – Light worship) which is similar to the famous கந்தழி வழிபாடு (kandaḹi vaḹippāḍu) referred in the தமிழ் சங்ககால இலக்கியங்கள் (tamiḹsaṅghakāla ilakkiyañgaḻ - scriptures of classical Tamil era) and popularized through the sacred external ritual-event of மகாஜோதி தரிசனம் / महाज्योतिदर्शन (magā jōti darisanam / mahājyotidarśana – supreme light vision) held annually at the சத்தியஞானசபை / सत्यज्ञानसभा (sattiyajñānasabai / satyajñānasabhā – true gnostic assembly) in the holy town of வடலூர் (vaḍalūr). It symbolizes the அருட்பெருஞ்சோதியின் மகாதரிசனம் / महादर्शन परोमात्रानुग्रहज्योति (mahādarśana paromātrānugrahajyoti – grand revelation of the vast gracelight), also known as, महाविमर्शन परज्ञानप्रकाशस्य (mahāvimarśana parajñānaprakāśasya – grand deliberation of the transcendent gnostic effulgence).
In a nutshell, this event constitutes the following process: There
are பல வண்ணங்களில் ஏழு திரைகள் / सप्त पाटलाः भिन्न वर्णेषु (pala
vaṇṇaṅgaḻil eḹutiraigaḻ / sapta pāṭalāḥ bhinna varṇeṣu – seven screens in different
colors) concealing the உள்ளொளி
/ अन्तर्ज्योति
(uḻḻoḻi / antarjyoti
- inner light / effulgence) veiled by the सप्तविध अविद्याकञ्चुकाः महामायायाः (saptavidha avidyākañcukāḥ mahāmāyāyāḥ - seven-fold nescient-cloaks of supreme
mystery) and which symbolizes the सप्तलोकाः व्य्वहारिक भवस्य (saptalokāḥ
vyvahārika bhavasya – seven worlds of phenomenal becoming), concealing
the परमार्थिक सत्त्व / परब्रह्म (paramārthika sattva / parabrahma – noumenal being / transcendent divinity).
As part of this event, each of these ஏழு திரைகள் / सप्त पाटलाः (eḹutiraigaḻ / sapta pāṭalāḥ– seven screens)
are removed one after the other when the உள்ளொளி
/ अन्तर्ज्योति
(uḻḻoḻi / antarjyoti
- inner light / effulgence) of the
corresponding realm is made visible, esoterically suggesting that when one
transcends the phenomenal realms of relative consciousness, one attains the
absolute consciousness.
In
a nutshell he played a pivotal role in rejuvenating a holistic approach to
spirituality combining the merits from all the four religious channels
viz. कर्म (karma - service), बक्ति (bhakti-
devotion), योग (yoga - yoga) & ज्ञान (jñāna wisdom). Moreover, in his
personal life, right from his birth, throughout his life, till is final
liberation, this mystical மெய்ஞான பரபக்த யோக சித்தர் (meijñāna
parabakta yōga siddar) underwent various
kinds of divine அற்புத அனுபவங்கள் (aṛpuda anubavaṅgaḻ -
miraculous experiences) and also many kinds of occult
spiritual மகாசித்திகள் (magā siddigal - supramental accomplishments) including but
not limited to the following:
- The very வள்ளலாரின் அவதாரம் (vaḻḻalārin avatāram - incarnation of
Vallalar)
was miraculous unlike the typical case of मैथुन
/संभोग (maithuna /saṁbhoga -
copulation / sexual intercourse) for
ordinary mortals.
- Even as early as a five-month born infant baby, the saint was
blessed with spiritual experience of திருசிற்றம்பல அனுபூதி தரிசனம் / ब्रह्मचैतन्य
अनुभूत दर्शन (tiruciṛṛambala
anubūdi darisanam / brahmacaitanya anubhūta darśana - apprehended
revelation of supramental consciousness) as
the as சிதம்பர
இரகசியம் / चिदंबररहस्य (chidambara iragasiyam /
cidaṁbara rahasya - concealed/encapsulated vacuum consciousness)
- At the young age of nine years itself, he directly received special blessings of Lord திருமுருகப் பெருமான் (tirumurugapperumān)
- The hungry saint was fed food with motherly love and care by none
other than Goddess ஸ்ரீ வடிவுடையம்மன் (sri vaḍivuḍaiyamman) Herself,
disguised as his sister in law.
- Without any formal ज्ञान दीक्षा (jñāna dīkṣā - spiritual
initiation) by any माणुष्यक गुरु (māṇuṣyaka guru – human preceptor) and
formal learning viz. neither वैदीक (vaidīka - vedic), आगमिक (āgamika - agamic) nor तान्त्रिक
(tāntrika – tantric) etc., the
noble saint was a ஓதாதுணர்ந்த மெய்ஞானி (ōdāduṇarnda meijñāni – unlettered enlightened sage) as
he was blessed with the direct initiation of God Himself in various forms
including நயன தீக்ஷை /नयन दीक्षा (nayana dīkṣai / nayana dīkṣā
- visual initiation), ஸ்பரிஷ தீக்ஷை / स्पर्श दीक्षा (sparśa dīkṣā / sparisa
dīkṣai - tactile initiation), வாச்சக தீக்ஷை / वाचक दीक्षा (vācaka dīkṣā / vāccaka
dīkṣai – verbal
initiation), திருபாத தீக்ஷை / श्रीपाद दीक्षा (śrīpāda dīkṣā / tirupāda
dīkṣai –
sacred-feet initiation) etc.
- Performing अद्भुत रोहण (adbhuta rohaṇa – miracle healing) and even the extreme case of இறந்தாரை உயிர்பித்தல் / पुनर्जीवित मृतके (iṛandārai uyirpittal / punarjīvita mṛtake - rejuvenating life in
a dead-person).
- Attaining spiritual de-materialization by gaining முத்தேகசித்தி / त्रिकदेहसिद्धि (muddēgasiddi / trikadehasiddhi – triple-body accomplishment) viz. சுத்ததேகசித்தி / शुद्धदेहसिद्धि (suddadegasiddi / śuddhadehasiddhi- pure-body accomplishment), பிரணவதேகசித்தி / प्रणवदेहसिद्धि (piraṇavadegasiddi / praṇavadehasiddhi – theosonic-body accomplishment) & ஞானதேகசித்தி / ज्ञानदेहसिद्धि (jñānadegasiddi / jñānadehasiddhi – gnostic-body accomplishment).
- Correspondingly attaining trifold occult potencies - கருமசித்தி (karumasiddhi - karmic potency), யோகசித்தி (yoga siddhi - yogic potency) & ஞானசித்தி (jñānasiddhi - gnostic potency)
- Gifted humanity with a highly enriched and practically
demonstrated version on the principles and practice of சாகாகல்வியும் கலையும் (sāgākalviyum kalaiyum - art
and science of immortality)
- Finally achieved अमरसमाधि (amarasamādhi – immortal atonement) and experience what is technically called as the மரணமிலாப்பெருவாழ்வு / अमृतमहाजीवितम् (maraṇamillapperuvāḹvu / amṛtamahājīvitam - deathless supreme-life)
We shall discuss more about these aspects of his life contributions in greater details in subsequent posts. For now, before concluding this post, I would like to summarize that in a nutshell, the noble saint வள்ளலார் (vaḻḻalār), was a divine incarnation who descended down to the earth to help humanity break away from its vicious clutches of spiritual ignorance, death and decay to realize the light of divine wisdom. and attain deathless spiritual atonement. In fact, the saint himself declares his life's work and mission, as follows:
No comments:
Post a Comment